آسمان در نیمکره جنوبی

از آنجا که تا سال های اخیر مطالعات زیادی روی آسمان نیمکره جنوبی صورت نگرفته بود زمانی که ستاره شناسان آسمان نیمکره جنوبی را بررسی کردند شگفتی های بسیاری در انتظار آنها بود.
ستاره شناسان در پیکر فلکی قنطورس نزدیک ترین همسایه منظومه ما را کشف کردند. پیروکسیما قنطروس ستاره ای قرمز رنگ با نور ضعیفی است که در فاصله 4.2 سال نوری از ما قرار دارد. در اینجا در آسمان نزدیک ترین کهکشان به ما ابر های ماژ لان قرار دارند. که به نام کاشف آن فردیناندماژلان نام گذاری شده است.
یکی از بلند ترین دیدنی های آسمان در نزدیکی سه ستاره ای که کمربند پیکر فلکی جبار را تشکیل می دهد شکل گرفته است.
با چشمان غیر مسلح سحابی بزرگ به صورت تکه ای نا مهگون و کمرنگ به نظر می آید. اما همین منظره به کمک تلسکوپ به صورت ابری رنگین و گسترده از گاز دیده می شود که وسعت آن 16 سال نوری است.
ستاره های داغ و جوانی که در این ابر جای گرفته اند 8 برابر خورشید از خودشان پرتو ساطع می کنند. پرتو افشانی آنها سبب می شود تا گاز های اطرتف هم گرم شده و بدرخشند.

ابر های ماژلان برای اولین بار در سال 1521 شناسایی شدند. این ابرها فقط در آسمان نیمکره جنوبی قابل روئیت هستند علاوه بر ویژگی ها و شگفتی های نام برده برای این نیمکره به نوع پوشش گیاهی و چگونگی رشد آنها و... نیز می توان اشاره کرد. حال میتوان به سادگی به این نتیجه کلی رسید که تمامی مواهب در یک جا جمع نشده است و این چیزی نیست جز قدرت یگانه قادر متعال.
حتما تا کنون به این نتیجه رسیده اید که اگرچه علوم مختلف هر یک می توانند راهی را برای رشد و تعالی انسان به وجود آورند اما هر یک به نحوی به بینهایت طلبی انسان پاسخگوست. واین علم فیزیک هست که به تنهایی زیر بنای این جهان عظیم را تشکیل می دهد.
به گوشه گوشه این جهان که بنگرید با دیدن انواع پوشش های گیاهی /گونه های مختلف حیوانی و طبیعتی دست نخورده که به شدت تنفر خود را از سیاه کاری های انسان نشان میدهد به یاد تنها وظیفه خود خواهید افتاد